Kontinuum – Kyrr
Candlelight records
20 april 2015
Dromerig is wel het beste woord om dit geweldige tweede album van de IJslandse formatie Kontinuum mee te omschrijven. Tegelijkertijd doe je het album er mee te kort want er zitten ontzettend veel stijlen verborgen in dit album die uit de kast worden getrokken op momenten dat het nodig is. Progressieve atmosferische post metal dekt meer de lading, maar dan nog ben je er niet.
Was het debuutalbum Earth Blood Magic nog veel meer een post black metal album, op dit album is het de groove die het belangrijkste ingrediënt blijkt te zijn. Maar dat maakt het album niet minder goed, integendeel. De zang zit heerlijk achterin de mix en zorgt daardoor voor een mistige dromerige atmosfeer. Hier en daar steken zelfs new wave-achtige invloeden de kop op. Het feit dat het halve album in het Engels is gezongen en de andere helft in het IJslands, maakt dat het album muzikaal interessanter wordt, omdat je de teksten niet verstaat. Ten tijde van hun debuutplaat werd de band al snel gelinkt aan stijl en landgenoten Solstafir. Met dit album nemen ze daar duidelijk afstand van en varen duidelijk een meer eigen koers.
Het album begint met de single Breath, waarin we duidelijk een soort Joy Division horen doorklinken en duidelijk wordt dat de band prima instaat is om groove en atmosfeer met elkaar te combineren. Op de daaropvolgende, in het IJslands gezongen nummers wordt nergens naar een over-the-top-climax neergezet, maar bouwen de nummers lekker slepend op en worden er prachtige landschappen afgeschilderd met prachtig glooiende mistige heuvels. Grillige bergtoppen zien we in de verste verte niet al is het landschap af en toe wat ruiger, het blijft zeer toegankelijk. Het nummer Lone is één van de vier Engelstalige titels maar verder instrumentaal en geeft je werkelijk een idee hoe eenzaamheid zou kunnen klinken. In schril contrast staat daarna het stevigste nummer van de plaat In Shallow Seas waarin we een soort van hallucinerende werking herkennen die hoort bij een band als Queens Of The Stone Age. Het meer up-tempo afsluitende nummer Red Stream verrast vervolgens met een vreemd buzzend geluid dat neigt naar een soort elektrische didgeridoo. Al met al heb ik op dit album meer invloeden gehoord dan me lief was. Editors, Interpol, Candlemass, Celtic Frost, Joy Division, Cult Of Luna, werkelijk van alles komt voorbij. Het mooiste is alleen dat het nergens uit de bocht vliegt, maar overal heerlijk wordt ingepast. Kontinuum levert met Kyrr dan ook duidelijk één van de betere albums van 2015 af.
