Nelson – Peace Out
15 mei 2015
Frontiers Music
De tweeling Matthew en Gunnar Nelson hadden hun grootste succes tot dusver met hun debuutalbum After The Rain uit 1990. Dit succes was mede te danken aan de nummer 1 hit die de band had in Amrika met het nummer (I Can’t Live Without Your) Love and Affection. Het succes werd echter nimmer evenaard, ondanks talloze hitnoteringen. De broers komen wel uit een succesvolle familie, want opa en oma Ozzie en Harriet waren al succesvol met de langstlopende live-action sitcom ooit (The Adventures of Ozzie and Harriet) en scoorden ook al eens een nummer-één hit in 1934. Papa Rick Nelson is een levende legende en verkochtmet zijn country rock meer dan 200 miljoen albums en is opgenomen in de Rock And Roll Hall Of Fame.
In Nederland heeft de band Nelson nooit echt voor een sensatie kunnen zorgen en de kans dat dit met het nieuwe en tevens achtste album gaat gebeuren acht ik ook niet hoog. Voor de gepolijste veilige rockmuziek van de blonde broers is hier in ons land namelijk weinig interesse. Althans niet meer. Destijds hadden we natuurlijk bands als Extreme, die met More Than Words eenzelfde trucje deden, maar die bleken uiteindelijk toch een ruiger randje te hebben, waardoor ze wel werden omarmd. De Nelson broers zoeken het vooral in radiovriendelijke rock-songs, zoals je die op de Amerikaanse zenders hoort.
Het album trapt af met een up-tempo song in de vorm van Hello Everybody. Alsof de band iets te vertellen heeft, maar veel verder dan een groet komt het eigenlijk niet. Het volgende nummer Back In The Day had zo op een album van Bon Jovi kunnen staan, al was het dan wel een albumfiller geweest en geen hitsingle. Ook verderop in het album is het een beetje hetzelfde verhaal, met uitzondering van het nummer Rockstar, zijn het allemaal vlakke songs. De broers kunnen echt wel gitaar spelen, en strooien in overvloede met gepingel, maar een lekkere riff is moeilijk te vinden. Het zorgt er voor dat er geen song blijft hangen. Zoals gezegd is Rockstar de uitzondering, hierin krijgen we nog wel iets van een riff-gedragen song te horen en klinkt de band gelijk iets rauwer. Het nummer You And Me is net als Rockstar wat ruiger en deze twee zijn dan ook de positieve uitschieters op het album. Voor alleen die twee songs koop je geen album, dus is mijn advies dan ook om dit album lekker te laten liggen. Wel jammer van de mooie dame op de hoes die in haar stringetje op hoge hakken nog een beetje opsmuk aan het album mag geven.
