Excellion – Unsean (EP)
6 augustus 2016
Self released
Excellion is een vier-koppige progressieve metalformatie die afkomstig is uit Mexico. Begin deze maand hebben ze hun 4e EP in eigen beheer uitgebracht, genaamd Unsean. En nee, het is geen typefout, maar een speelse samentrekking van de woorden Sea en Unseen. De band vraagt zich namelijk af waarom de mens toch zo gefascineerd is door het buitenaardse, terwijl we nog nooit in de diepste krochten van de oceaan zijn geweest. Unsean is het eerste materiaal dat werd opgenomen sinds hun verhuizing naar Mexico stad en werd gemixt en gemasterd door Luke Martin (Plini, Nick Johnston) in Peterborough, Groot Brittannië. Sinds hun verhuizing heeft de band al het voorprogramma mogen verzorgen voor bands als Black Veil Brides, TesseracT, Haken en Miss May I.
Muzikaal haalt de band zijn invloeden uit muziek van Amerikaanse core-bands en vlecht daar een progressief sausje doorheen. De heren laten horen dat ze hun instrumenten de baas zijn en zetten met Unsean een prima werkstukje neer.
Het kleinood begint met Unsean part I – In Search Of Infinity, een nummer dat gelijk met wat djent/core de deur intrapt. De gitaren trekken een lekkere muur op, ieder met zijn eigen partijen, waardoor er een gelaagdheid ontstaat. De zang is over het algemeen clean, maar maakt ook uitstapjes naar screamo en zorgt op die manier voor een fijne afwisseling. Halverwege wordt ook het pedaal uitgedrukt en laat de band horen ook akoestisch uit de voeten te kunnen. Kortom er gebeurd van alles in het nummer, zonder dat je de leidende draad kwijt raakt.
In het opvolgende nummer Unlucky Charms is er ook een rol voor de gastvocalen van Fernando Obregon van de Mexicaanse post-hardcore formatie Joliette. In The Courier laat de band wederom horen dat het technisch zeer begaafde muzikanten zijn, maar dat al dat technisch niet hoeft te verzenden in eindeloos gepiel. Regelmatig schiet het nummer alle kanten op, iets wat de band sowiesoo graag lijkt te doen.
Wellicht komt het door de wat vreemde drums, dat dit album zo anders klinkt. De drums gaan namelijk regelmatig met de gitaren mee. Wanneer je de gitaren of de drums apart van elkaar beluisterd, dan heb je het idee dat het niet klopt, maar samen klopt het prima. De som der delen werkt in dit geval dus voor deze band.
In Diablo Jr. speelt Jose Macario van het eveneens Mexicaanse Arcadia Libre mee. Met deze band was Excellion al eens mee voor een landelijke tournee. Het nummer trapt lekker door en is misschien wel het meest toegankelijke van deze EP.
Unsean part II – The Heart Of The Sapphire is een melancholische balladesque afsluiter waarin atmosfeer en sereniteit tot bloei komen.
Excellion toont met Unsean over genoeg kwaliteit te beschikken en dat progressieve muziek niet alleen uit technisch gepeuter bestaat.
