The Great Discord – The Rabbit Hole
8 september 2017
The Sign Records
The Great Discord uit Linköping, Zweden, brengt met The rabbit hole een waardige opvolger uit van hun debuutalbum Duende uit 2015. Met dat album zette de band zich aardig op de kaart, al kwam dat vooral doordat het de nieuwe band was van ex-Ghost drummer Aksel Holmgren. Dan zijn de ogen toch behoorlijk op je gericht. Het album deed echter niet zo veel, maar The Rabbit Hole verdient meer succes. De progressieve metal van de band zit namelijk erg goed in elkaar en het is een lekker afwisselend album geworden.
Het instrumentale Dimman trapt dit conceptalbum met wat zweverig galmgezang, waarna Noire het album echt opent. Het nummer barst nog niet uit zijn voegen, maar klinkt eerder gepolijst, ondanks dat de getalenteerde zangeres Fia Kempe al een visitekaartje achterlaat van haar kunnen.
Het concept handelt rond het beroemde sprookjesboek van Lewis Carrol: Alice In Wonderland. In Gadget komt het tempo goed los en klinkt het muzikaal ook al stukken minder gepolijst. Hetzelfde geldt min of meer ook voor Darkest Day dat al als single van het album verschenen was. Het nummer wisselt rustigere momenten af met stevigere stukken. De drum staat opvallend ver naar voren, maar wordt afgetopt door de uitstekende catchy vocalen.
Tell-Tale Heart staat ook bol van de glooiende zanglijnen, terwijl de muziek er lekker staccato onderdoor marcheert. Fia Kempe blijkt wederom over niet alleen een bijzondere stembeheersing te beschikken, maar is ook meesteres in het verzinnen van zanglijnen. Het geeft het album een mooie gelaagdheid, waardoor The Rabbit Hole niet snel verveeld. The Red Rabbit is een wat slepend nummer, maar ook hier laat Fia wederom haar bereik gelden. Neon Dreaming is een rustpuntje op het album. Bijna sprookjes-achtig worden we door de zang, bas en keyboards in slaap gesust in dit luisterliedje. Het overwegend instrumentale Downfall blijkt vervolgens een intro voor het up-tempo nummer Cadence. Wederom zijn de zanglijnen catchy, net als de gitaarriffs. In het duistere Omen liggen de gitaren wat meer op de voorgrond en horen we een gast-solo van Mark Holcomb (Periphery). Afsluiter Persona is met 5:19 het langste nummer op het album, al is dat wel inclusief een anderhalf minuut durend intro.
Het drumwerk is bij The Great Discord prima voor elkaar, zonder dat je daar per sé het verleden van Aksel Holmberg bij hoeft te benoemen. De zang van Fia Kempen is indrukwekkend te noemen. Dat de leden in het verleden ervaring op hebben gedaan bij bands Ghost, Dead Soul, PG.Lost en Vanhelgd is duidelijk merkbaar door de variëteit in de nummers. De muziek lijkt af en toe volledig los te staan van de zang, maar vormt toch samen een mooi geheel.
Een heerlijk progressief album dat een goede kanshebber is om in menig jaarlijstje op te duiken. Zo horen moderne sprookjes dus verteld te worden.
Line-up:
Rasmus Carlson – Bass
Aksel Holmgren – Drums
Gustav Almberg – Guitars
André Axell – Guitars
Fia Kempe – Vocals, Clavinet
https://www.facebook.com/thegreatdiscord
https://www.youtube.com/channel/UCtiTWp0Guu4vj1wxoy2oq9w
https://twitter.com/thegreatdiscord
