Temperance – Limitless
30 maart 2015
Scarlet records
De vergelijkingen met de band Amaranthe liggen bij Temperance voor de hand. Dit Italiaanse vijftal speelt immers met dezelfde ingrediënten, al missen ze wel een cleane mannenstem. De band bevat leden van bands als Secret Sphere, Bejelit en HateTyler en gebruikt de stijl van Amaranthe wellicht als basis, maar is zeker geen goedkope rip-off. Het tempo ligt beduidend hoger en zangeres Chiara Tricarico is behebt met een stem die ook verder de hoogte in kan, vergelijkbaar met Tarja Turunen. Het gitaarwerk is goed verzorgd en ook steviger als hun concurrent uit Zweden. De electronica verzorgd niet alleen techno-achtig intro, maar wordt ook in de muziek voortdurend ingezet, hetzij op de achtergrond waardoor het een toevoeging is en geen killer. Het is een Italiaanse band en dus hebben ook zij de onhebbelijke eigenschap om alles volledig dicht te smeren. Hierdoor ontstaat een wall of sound, die soms wat verstikkend werkt. Dat er wel degelijk een link bestaat met Elize Ryd en consorten bewijst het artwork, want dat is verzorgd door Gustavo Sanchez die verantwoordelijk was voor alle drie albums van Amaranthe. In 2014 zette de band zich lekker stevig op de kaart als opener voor Within Temptation en een tour langs de Amerikaanse westkust.
Na hun sterke debuutplaat uit 2014 mag ook dit tweede album van Temperance er zeker zijn en laat een eigen geluid horen. Dat op zich is al best knap om in de slangenkuil van female-fronted bands nog een eigen sound te creëren. Ik denk dat Scarlet Records hier een groeibriljant in handen heeft.
