Synaptik – Justify & Reason

Synaptik – Justify & Reason
10 maart 2017
Divebomb records

Synaptik komt uit Norwich, Norfolk. Het zuid-oosten van Engeland dus. Wie in de geschiedenis van de band duikt, komt ongetwijfeld uit bij Inner Sanctum die later onder de naam Fifth Reason uiteindelijk het loodje legde. Duidelijk is wel dat de Synaptik daar zijn ervaring opdeed. Ervaring die nodig is om een kwalitatief album als Justify & Reason te kunnen maken.

Het album trapt af met The Incredible Machine dat meteen in een behoorlijk hoog tempo er vandoor gaat. Lekker trashy power-prog, zoals we dat kennen van bands als Symphony X of Nevermore. Daar ligt de heldere zang van John Knight bovenop die af en toe doet denken aan Damian Wilson van Threshold. Muzikaal heeft het nummer hier af en toe ook zeker raakvlakken mee. De band laat hier horen dat ze inderdaad behoorlijk wat jaren ervaring hebben op het gebied van progressieve metal, waardoor het vertrouwd en logisch klinkt.

In White Circles trekt de band iets minder van leer en worden er meerdere passages ingepast, soms akoestisch en ingehouden, soms juist zonder enige rem, dan weer shredden de heren er heerlijk op los en wordt het tempo gestaag opgevoerd, om vervolgens via een break in een solo terecht te komen. Kortom dit nummer bevat eigenlijk alles wat je van Synaptik mag verwachten.

Het shredden gaat ook door in Human Inhuman, waarmee er onderhuids een soort Nevermore schuilt in Synaptik. Het is dat John Knight zonder knik in zijn stem zingt, anders zou het zo voor de nieuwe Nevermore door kunnen gaan.

Conscience is veel ingetogener, maar ook duisterder. Hier wil de band duidelijk onder je huid kruipen en je geweten aan het werk zetten. Veel technische ingewikkelde rifs volgen elkaar op en maken het langste nummer dan ook tot het minst toegankelijke van het album.

Het album wordt afgesloten met Esc Ctrl waarin de band ons nog even trakteert op wat heerlijke shreddende progressieve metal. En dan volgt meteen een kater, want met 5 nummers en 35 minuten is dit album toch wel wat aan de krappe kant.

Update:

… En toen bleek dat ik slechts een promo heb ontvangen met 5 van de 9 nummers, waardoor ik dus niet iets over die andere tracks kon zeggen. Na wat geharrewar met de band heb ik uiteindelijk toch nog de laatste 4 missende tracks ontvangen. Het blijken opnieuw gemixte nummers van het vorige album The Mechanisms of Consequence uit 2014. Een album dat toen door vele recensenten al lovend werd ontvangen. 

John, thanks for the comment!

Overigens is ook hun debuutalbum The Mechanisms Of Consequence eind januari opnieuw uitgebracht (origineel uit 2014), en te beluisteren via Spotify: