Burn After Me – Aeon
23 september 2016
Nuvi records
Het Italiaanse vijftal uit Milaan is met Burn After Me begonnen in 2012 en heeft sindsdien een tweetal EP’s uitgebracht. Nu is daar een debuutalbum waarbij ze de lat voor zichzelf behoorlijk hoog hebben gelegd. Het album is namelijk gebaseerd op de opera ‘De goddelijke komedie’ (La Divina Commedia) van Dante. Een van de beroemdste Italiaanse opera’s aller tijden. Het beschrijft de tocht van Dante door de hel, langs de louteringsberg en door de hemel. De moeilijkheid ligt hem erin dat de band metalcore speelt en dat dit nou niet bepaalt een genre is waar je dit soort ambitieuze projecten in verwacht. Burn After Me laat met Aeon echter een werkstuk achter waarin ze bewijzen dat het wèl kan.
Als het album aanvangt met Cocytus, worden we eerst in een soort duistere holle leegte meegenomen, waar na twee-en-een-halve minuut de band vanuit de verte voorbij komt en als het ware de luisteraar meeneemt op reis. Aangezien het een Italiaanse band is, verbaast het me niets dat de achtergrond weer is dicht gesmeerd met gotische klanken uit het keyboard. Ik begrijp de bedoeling er van, maar het zorgt ervoor dat er weinig ‘lucht’ overblijft.
Opvallend is dat de band op de eerste helft van het album nog typische metalcore speelt, maar dat dit halverwege steeds meer overgaat in een soort progressieve metal. Dit heeft ongetwijfeld met het thema te maken. Dit album is dan ook niet bedoeld om zo maar eventjes op te zetten, maar vereist toch een aantal luisterbeurten.
Al met al is het debuutalbum van Burn After Me een klein meesterwerkje op zich geworden. Ik ben benieuwd of dit niveau op een volgend album nog overtroffen gaat worden, of dat de lat inderdaad te hoog gelegen heeft.
https://www.facebook.com/BurnAfterMe/
http://www.burnafterme.com/product/aeon-cd/
