Oceans Of Slumber – Winter
4 maart 2016
Century Media
Afgaande op het weer, ondanks dat de meteorologische lente is begonnen, komt dit album qua titel perfect getimed op de markt. Aangezien Oceans Of Slumber uit het Texaanse Houston komen, zou je niet verwachten dat men weet wat een echte winter is. De gemiddelde temperatuur daalt er in de koudste maand, januari, namelijk gemiddeld tot een minimum van 6 graden boven nul en dat noemen wij hier in Nederland niet bepaald een strenge winter.
Toch is de albumtitel wel degelijk goed gekozen. De atmosfeer die het album uitstraalt is tamelijk goed te vergelijken met onze koude winters, inclusief de grauwe zondagmiddagen bij de open haard onder het genot van een heerlijk winterbiertje.
Als het album aanvangt met de titeltrack Winter, heb je nog geen idee wat je te wachten staat als het nummer begint met progressief jazzy drumwerk en de akoestische gitaren. De zang van zangeres Cammie Gilbert komt er als een souldiva overheen en zet je volledig op het verkeerde been. Na twee en een halve minuut zijn namelijk de versterkers lang genoeg voorgegloeid en slaat het geheel om in een soort doom à la Ghost Brigade. Tevens bemoeit één van de gitaristen zich met de zang en zitten we op de juiste koers. De zang van Cammie wordt ook treurig en het lijkt of de winter definitief zijn intrede heeft gedaan.
In het daarop volgende Devout laat de band duidelijk horen dat we hier met een progressief onderlegde band te maken hebben, die extremiteiten niet schuwt. De band is voortgekomen uit de grindcoreband Insect Warfare en dat is duidelijk te horen aan het extreme drumwerk. Halverwege het nummer zet de band het tempo bijna stil om een jazzy intermezzo in te lassen, waarna het geheel al solerend richting uitgang gaat. Erg veel afwisseling dus.
De eigen interpretatie van The Moody Blues hit Nights In White Satin krijgt van mij een diepe buiging. De zang van Cammie is ijzersterk en blastbeats had ik me bij dit nummer nooit voor kunnen stellen, maar Oceans Of Slumber doet het gewoon. Maar wel met de volle respect voor het origineel.
Zoals de titel al doet vermoeden is Lullaby een rustig balladesque nummer, gevolgd door het akoestische instrumentaaltje Laid To Rest. Gelukkig gaat het gas er weer op in Suffer The Last Bridge. Good Life daarentegen laat weer de experimentele progkant van de band horen en heeft weinig met metal van doen. Ondanks de positieve titel zit er vervolgens behoorlijk wat duisternis in het nummer Sunlight en is Turpentine weer heel fragiel. Daar staat dan weer tegenover dat we zelfs wat sludge te horen krijgen in het nummer Apologue. Het album kent dus zeer veel afwisseling.
Al met al is Winter een schitterend werkstuk geworden. De bandleden beheersen hun instrumenten en weten de diverse stijlen als fusion, sludge, black, groove, doom en zelfs klassiek piano te combineren tot een geweldig album. Progressieve muziek ten top, al ben ik me er terdege van bewust dat je hier wel even de tijd voor zou moeten nemen. Gelukkig blijft het buiten nog wel even winteren en levert Oceans Of Slumber hiervoor een briljante soundtrack.
[bol_product_links block_id=”bol_56d60db637091_selected-products” products=”9200000054660604,9200000054660582″ name=”Winter” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
English:
Judging by the weather, despite the fact that the meteorological spring has begun, this album comes perfectly timed in terms of the title. Since Oceans Of Slumber come from Houston Texas, you would not expect them to know what a real winter is about. The temperature drops in the coldest month, January, averaging to a minimum of 6 degrees above zero and we that’s not what we call a harsh winter here in the Netherlands.
Nevertheless, the album title is certainly well chosen. The atmosphere around this album compares pretty well with our cold winters, including the gray Sunday afternoon by the fireplace while enjoying a delicious winter beer.
As the album opens with the title track Winter, you have no idea what to expect, as the song begins with progressive jazzy drums and acoustic guitars. The vocals of singer Cammie Gilbert comes as a soul diva and will put you on the wrong track completely. After two and a half minutes the amplifiers are sufficiently preheated and turn the whole thing into a kind of doom à la Ghost Brigade. Then one of the guitarists gets involved with the vocals and we are on the right track. The voice of Cammie becomes doomy as well and it seems that winter has finally been introduced.
In the following Devout the band clearly shows us that we are dealing with a progressive savvy band, who do not dodge extremities. The band emerged from the grindcore band Insect Warfare and that becomes clearly audible to their extreme drumming. Halfway through the song the band takes the pace almost on hold to insert a jazzy interlude, after which the song is soloing towards the end. Thus, a lot of variety.
Their own interpretation of The Moody Blues classic hitsong Nights In White Satin gets me to take a deep bow. The vocals Cammie are very strong and I never could have imagined to hear blast beats on this song, but Oceans Of Slumber just does it. But with full respect to the original song.
As the title suggests, Lullaby is a quiet ballad, followed by the acoustic and instrumental Laid To Rest. Fortunately, the pedal goes deeper down again on Suffer The Last Bridge.The song Goodlife shows us more of the experimental prog side of the band and hasn’t much to do with metal. Despite the positive title, there is a lot of darkness in the track Sunlight and Turpentine turns out to be a quite fragile song. On the other hand, we can even hear some sludgemetal getting into the song Apologue. So, this album offers a lot of variety.
To sum up, Winter has become a magnificent piece of work. The band members know how to work their instruments and are able to combine various styles like fusion, sludge, black, groove, doom and even classical piano to a great album. Progressive music at its best, although I am well aware that you should give the album some extra spins and time. Fortunately for us, the Winter is still out there and Oceans Of Slumber have delivered us a brilliant soundtrack.
