3rd Machine – Quantified Self
9 april 2016
Into The Limelight
Oké, een verzoek van de Haarlemse band 3rd Machine om hun album te reviewen. Prima, notitieblokje bij de hand om wat steekwoorden op te schrijven, hit play….
Machine Head, Grip Inc., Orphanage (At The Mountains Of Madness era), Nevermore, Rammstein, Throes Of Dawn… Stop maar, dit gaat geen chocola worden! En dan te bedenken dat het album nog geen vier minuten onderweg is! De band omschrijft zichzelf als een progressieve metalband, dat klopt dus wel. Maar de band realiseert zich niet dat dit genre wel erg breed is en declassificeert zich daarmee naar een hele groot aquarium waar al behoorlijk wat grote vissen in zwemmen.
Groove, melodie, atmosfeer en symfonisch zijn woorden die ik in deze omschrijving mis. Het groovende hak en breekwerk van (oudere) Machine Head, dat we ook kennen van veel metalcore-bands, zorgt voor een flinke portie agressie. De zang lijkt af en toe zelfs een mengeling van Robert Flynn (Machine Head) en Gus Chambers (Grip Inc.) maar wordt regelmatig afgewisseld met cleane vocals. Bovendien krijgt het album meer swung, zoals de Duitsers dat zeggen, dankzij de slim verpakte achtergrond vocalen, de toetsen en de verschillende zangstijlen.
Het technische, lees progressieve, vernuft zit hem in de details. Her en der een zijwaartse schijnbeweging, om daarna weer door te gaan. Het klinkt echter allemaal natuurlijk en niet gemaakt.
Elke nummer heeft zijn eigen identiteit gekregen. In Magnet zijn het bijvoorbeeld de staccato rifs in combinatie met de toetsen en het baswerk, dat het nummer doet denken aan een mix tussen Rammstein en Grip Inc. Op het eind voegt 3rd Machine, ook wel 3M genoemd, er nog een Throes Of Dawn-achtig stuk aan toe. Het bijna 6 minuten durende 1953 komt behoorlijk hypnotiserend over dankzij de monotone gitaren en zang, maar ondertussen gebeurt er van alles. De gelaagdheid die de band er in heeft weten te leggen is dan ook voortreffelijk. In System Idle zijn het juist de groovende agressie die samen met de atmosferische partijen in een onderling boeiend gevecht strijden om de gunst van de luisteraar.
Afsluiter Petrified zal het met name live erg goed gaan doen als kickstarter voor een moshpit dankzij de rifs die als voorgeprogrammeerde ponsmachines op ons afgestuurd zijn. Halverwege wordt de strijd gestaakt en rest een atmosferisch stuk waarmee de band afscheid van ons als mensheid neemt.
Want na de industriële en de digitale revolutie staan we aan het begin van een nieuw tijdperk, waarin mens en machine steeds dichter bij elkaar zullen komen. Die quantum revolutie is ingezet met dit album en waarschuwt ons voor de gevaren, Quantified Self klinkt als het startschot voor een periode die geleid zal worden door een derde generatie machines, ook wel 3rd Machine genaamd.
Als kers op de taart speelt Mark Jansen (Epica/Mayan) mee op het nummer Ultimate Intelligence.
Ultimate Intelligence op youtube:
Quantified Self (titeltrack) op youtube:
