Hevilan – The End Of Time
26 juni 2015
Massacre records
Het lijkt alsof kosten noch moeite zijn gespaard om het debuut van de Braziliaanse band Hevilan uit te brengen. Alsof de stem van zanger Alex Pasqualle niet goed genoeg zou zijn, wordt de band vocaal geholpen door Vitor Rodrigues (Torture Squad, Voodoo Priest) op de nummers Shades Of War, Desire Of Destruction en Scantum Imperium. En daarnaast werd zelfs Warrel Dane (Nevermore, Sanctuary) gestrikt om zijn zangkunsten te verlenen aan het nummer Shades Of War. Verder werden er maar liefst drie producers betrokken bij de totstandkoming van het album en werden er in totaal 4 studio’s gebruikt. Aangezien de band geen drummer heeft, is het album volledig door gastdrummer Aquilles Priester (Primal Fear) getrommeld.
Het album stamt echter al uit 2013 en dat maakt dat ik even een beetje ben gaan puzzelen om uit te zoeken of er veel verschil zit in beide releases. Destijds werd het album al met veel lof ontvangen in hun thuisland, maar veel verder dan de eigen landsgrenzen kwam het niet.
Nu wordt er een nieuwe poging ondernomen om het album alsnog wereldwijd te verkopen en staan er twee extra nummers op. Echter, ook dat is niet helemaal waar, want in de praktijk betekent het gewoon dat het nummer Shades Of War er nog eens een keer op staat, waarbij de eerste minuut een beetje is aangepast en de vocalen van Warrel Dane er aan zijn toegevoegd. Als afsluiter krijgen we een remake van het nummer Quest Of Illusion, dat in 2006 op hun 3-track demo stond.
Nu we al de franje er af gerelativeerd hebben, kunnen we het eindelijk over de muziek hebben. En die zit prima in elkaar. Heel plat gezegd speelt de band een mix van powermetal en progressieve thrash en laat deze twee stijlen op een geweldige manier naadloos in elkaar vloeien. Opener Regenesis bijvoorbeeld: het nummer begint met een typisch powermetal-riff, zoals we die van bands als bijvoorbeeld Hammerfall wel kennen, maar onderhuids merk je al dat de ritmesectie met iets anders bezig is. Als na een minuut dan ook de zang wordt ingezet, zitten we ineens in een soort Sanctuary/Symphony X achtige modus. Even later worden er achtergrondzangers ingezet, waardoor het geheel toch weer naar de powermetal wordt getrokken. Zo blijft het eigenlijk een heerlijk nummer dat schippert en tegelijkertijd compromisloos laveert tussen beide stijlen.
Het opvolgende Shades Of War, trapt af met een ijzige uithaal waarmee het nummer aangekondigd wordt (handig voor radio-dj’s) en prog-thrashed er gelijk lekker op los, zoals we dat ook wel van een band als Nevermore kennen ten tijde van This Godless Endeavor. Tegelijkertijd beginnen er ook steeds meer vergelijkingen op te vallen met het recente album van Ghost Ship Octavius.
Opmerkelijk op het album is vooral het nummer Sanctum Imperium, waarin een heel koor op geniale wijze in het thrashgeweld is ingepast.
Het hele album houdt de band het gas er goed op, waarbij slechts af en toe in de nummers een akoestisch moment wordt ingelast. De eigenlijke afsluiter was destijds het nummer Loneliness en is de afsluitende ballad. Gelukkig komen er op deze 2015-release nog twee nummers achteraan, dus skippen we het nummer gauw door.
De eerste van de twee bonustracks, Shades Of War bevat naast de zang van Warrel Dane ook een extra solo, ingespeeld door Eduardo Ardanuy (Dr. Sin). De tweede bonustrack stamt uit 2006 heeft hier de toevoeging 2014 meegekregen, en laat een band horen die duidelijk nog in de powermetal zijn draai probeerde te vinden. Leuke extra, want het toont aan dat de band de laatste jaren flink wat progressie heeft gemaakt. Ik ben benieuwd hoe het tweede album gaat klinken en of dezelfde stijgende lijn doorgezet wordt.
Shades Of War (Feat. Warrel Dane):
Sanctum Imperium:
