Myrkur – M
21 august 2015
Relapse Records
Myrkur is een soloproject dat oorspronkelijk uit Denemarken afkomstig is (maar tegenwoordig vanuit de Verenigde Staten opereert) en een soort symfonische black metal maakt. Dit project maakte vorig jaar al furore middels een naamloze EP en tekende een contract bij Relapse records.
Myrkur is het soloproject van Amalie Bruun. Zij neemt de zang, gitaren en piano op zich. Op M krijgt ze echter hulp van een heel reeks aan gastmuzikanten:
Håvard Jørgensen – Akoestische gitaar, Teloch – Gitaar en bas, Øyvind Myrvoll – Drums, Ole-Henrik Moe – Íslensk fiðla, Hardingfele en Viool, Tone Reichelt – Hoorn, Martin Taxt – Tuba en Christopher Amott (Arch Enemy) speelt gitaar op het nummer Mordet.
Symfonische black metal klinkt echter misleidend, ik zou het liever etherische black metal noemen, aangezien we regelmatig met de engelachtige zang van Amalie te maken krijgen. Jawel, dit black metal werkje is afkomstig van een vrouw en dat maakt alles een stuk verrassender. Klinken de black metal passages soms als bands als Ulver of Dark Throne, ze worden moeiteloos afgewisseld met delicate maagdelijke gezang dat we kennen uit de Scandinavische folklore. Dat maakt dit album soms fragiel en op andere momenten weer bruut. Net zoals de grote mythologische godin Freja en de Walkuren (Valkyries) dat ook konden zijn.
Het album begint met Skøgen Skulle Dø, wat zich letterlijk laat vertalen naar Hoer Zou Moeten Sterven. Een lekker begin dus. Een soort Gregoriaanse engelengezang gaat vooraf aan een dreigende mars met folkloristische instrumenten. Een schreeuw volgt en dan worden de versterkers ingezet. Onder gejoel van de engelen wordt er een soort black metal gespeeld die we kennen van Noorse bands uit de tweede helft van de jaren negentig. Hæven begint laat wat meer doom horen, voordat het zich weer in het black metal geweld stort. Moet wel gezegd worden dat Amalie hier klinkt als een hyena die zijn prooi aan het verdedigen is, waaruit blijkt dat ze niet de beschikt over de beste black metalstem in het genre. Echter schakelt ze daarna weer rustig over naar het gotische engelengezang, en dat heb ik weinig van haar collega’s horen doen.
Mijn favoriet op het album is Onde Børn, omdat het een geweldige mix is tussen de prachtige serene stem van Amalie en de voorstuwende gitaren. Het nummer bevat her en der stukken zoals we dat ook kennen van Immortal, daarbij denk ik aan nummers als Blashyrkh (Mighty Ravendark).
Op Mordet speelt Christopher Amott van Arch Enemy mee en dat geeft meteen een andere dimensie aan het gitaargeluid. Ineens is er geen ruimte meer voor engelenzang en is de mooie machtige godin van de vruchtbaarheid, de liefde en de wellust verandert in een bezitterige vechtersbaas.
Het vervolgt in het nummer Byssan Lull, waarbij we enkel een lieflijke stem met een piano horen.
In de nummers Dybt i Skoven (Diep in het Bos) en Skadi keren de folklore en de gitaren nog even weer terug, waarna het album met het instrumentale pianonummer Norn wordt afgesloten.
Kortom dit album heeft veel te bieden, maar is niet het typische black metal album dat bands als Ulver, Darkthrone of Immortal maken of eind jaren negentig hebben gemaakt. Je moet dit album daarom ook niet zo beoordelen, maar breder trekken. Niet iedereen zal dat kunnen, maar dat maakt dat dit album ook niet voor iedereen is weggelegd.
[bol_product_links block_id=”bol_55f07f46da1c6_selected-products” products=”9200000045982197,9200000045982191,9200000030929334,9200000030929344″ name=”Myrkur” sub_id=”M” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
