Mortui Vultus – Distant Echoes
24 Januari 2025
Mortui Vultus
Ongeveer een maand geleden heeft het uit Odessa, Oekraïne, afkomstige gezelschap van Mortui Vultus hun debuut langspeler uitgebracht. De band bestaat in actieve staat sinds 2022 en dit in hoofdlijnen post-black metal (maar ook met een mix van andere sub genres) album is geschreven ten tijde van de oorlog die daar nu nog woedt. Mortui Vultus benoemt zelf dat dit album dan ook de thema’s van hun huidige levens omschrijft.
Het album start met het bijna negen minuten durende ‘Mara’. In het begin is een monoloog te horen met regen geluiden op de achtergrond. Na veertig seconden start een rustig ritme op basgitaar in met accenten op bekkens. Langzaamaan starten ook heldere gitaarakkoorden in en bouwt de intro op naar de echte start van het nummer. Deze doorgang vindt plaats na ongeveer twee minuten. Dit is het moment waar de post-black metal binnenkomt met relatief rustig gespeelde gitaarriffs, dreunende basgitaar, steady drums, maar nog wel de ijzige black metal schreeuw. Dit kabbelende tempo houdt ongeveer drie minuten stand en schakelt daarna over naar meer black metal snelheden op gitaar en pompende drums. Richting het einde schakelt het tempo weer terug naar rust om vervolgens intens te eindigen. Een fijne start van dit album met al de nodige variatie.
Het tweede nummer ‘Outmoon’ begint ook met heldere gitaarklanken en rustige drums. De rust is ook in dit nummer geen blijvend fenomeen. Ook nu zijn er weer de nodige tempo en intensiteit wisselingen, wat het erg aantrekkelijk maakt om naar te luisteren. Zo wisselen rustige tokkelende stukken zich af met blast beats en snelle black metal riffs.
We krijgen vervolgens eerst ‘Klekit’ en ‘Broken Bed’ te horen, beide ook boordevol met gevoel, emotie en wisselingen in tempo, om daarna bij het laatste nummer op dit album te arriveren. ‘Sussuration’ is het laatste, en ook met twaalf en een halve minuut het langste, nummer op dit album. Het begint prachtig met wederom heldere gitaartonen met accenten op bekkens. Een intro om je ogen te sluiten en weg te dromen. Na ongeveer een minuut neemt de intensiteit op drums toe door het gebruik van de toms, hiermee blijft het dromerige echter wel voortbestaan. Na ongeveer twee minuten schakelt de muziek meer over naar de metalcomponenten wanneer de ijskoude geschreeuwde teksten binnenkomen. Het genre ligt hier een beetje tussen post black en atmosferische black metal. Het nummer eindigt uiteindelijk met psychedelische klanken waarna het album eindigt.
Al met al een zeer interessant album om te luisteren. De muziek kent zowel mooie heldere stukken als meer rauwere kanten zodra de vocalen in beeld komen. Het is ietwat lastig om de muziek in totaal te plaatsen onder één (sub)genre van de metal, maar de voornaamste stijlen liggen toch tegen de post black metal en de atmosferische black metal aan. De variatie houdt het in ieder geval interessant om te blijven luisteren tot het einde van het album.
Mortui Vultus
