Insanity Cult – Of Despair And Self-Destruction
11 februari 2017
Ogmios Underground
Griekenland kent naast haar lekkere eten, irritante Eurovisie Songfestival inzendingen en financiële moeilijkheden gelukkig ook nog fijne export producten. En nee nu heb ik het niet over de Ouzo, maar over de muziekbranche met bands als Rotting Christ en Septicflesh als twee grote voorbeelden. Ook de minder bekende black metalband Insanity Cult komt uit dit land en heeft sinds haar start drie releases de markt opgegooid. in 2014 begon het met de EP Insanity Be My Kvlt en werd in 2015 opgevolgd door de eerste langspeler getiteld As My End Unfolds… Recentelijk (lees 11 februari 2017) is het tweede volledige album uitgebracht via Ogmios Underground en heet Of Despair And Self-Destruction.
Het album trapt af met, zeer toepasselijk, het nummer Prologue – The Light That Drowned Itself. Dit instrumentale intro op met name gitaar duurt ongeveer vier en een halve minuut en werkt erg uitnodigend om de rest van het album te gaan beluisteren. Dan volgt Seeds Of Lesser Gods en krijgen we te maken met een moordpartij aan black metalgeweld. Wat je te horen krijgt zijn beukende drums, donkere bas, jagende gitaarriffs en een heerlijke krijs. Dit is een nummer waarbij ik mijn hoofd echt niet stil kan houden. De muziek heeft wat raakvlakken met het voormalige Gorgoroth (of het huidige God Seed), maar ook met het Nederlandse black metalgezelschap van Gheestenland. Halverwege het nummer is er een rustmoment met kreten in het Grieks en kalme metal, hierna ploegt het nummer weer vol gas door.
All Now Are Wounds vertoont ook meteen vanaf het begin raakvlakken met Gorgoroth/God Seed. De muziek beukt er heerlijk op los met harde drums, grommende basgitaar, geweldig gekrijs en jagende gitaarriffs om je nek op te slopen. IX gaat vlekkeloos verder waar het vorige nummer ophield. Ook deze zit goed in elkaar qua structuur. Redelijk kort na het begin volgt er een langzamer stuk met cleane gitaarriffs, rustige percussie, basgitaar en geschreeuw. Na dit rustigere moment is het weer jagen totdat het nummer voorbij is.
Met Interlude – The Bitter Wind Of Remembrance komen we aan bij een ruim acht minuten durende tussenpauze met akoestische gitaar in de hoofdrol. Een prachtige nummer is wat je als luisteraar krijgt te horen. Na deze stilte, je raadt het misschien al, zijn we door het oog van de storm gekropen en jagen we al headbangend door naar het einde van deze plaat met de laatste drie gave nummers.
Band: Insanity Cult
Label: Ogmios Underground
