Dystopia – De Verboden Diepte I: Veldslag op de Rand van de Wereld

Dystopia – De Verboden Diepte I: Veldslag op de Rand van de Wereld

26 April 2024

Immortal Frost Productions

Black metal van Nederlandse bodem en dan ook nog eens met zang in het Nederlands. Dat is voor mij als Nederlander altijd interessant om aandacht aan te besteden. Ditmaal kruip ik in de pen voor Dystopia’s langspeler ‘De Verboden Diepte I: Veldslag op de Rand van de Wereld’. Dit album is in april van 2024 op de markt gebracht via het Belgische label Immortal Frost Productions.

Het album is gelabeld als een langspeler, wanneer je kijkt naar het aantal nummers kom je uit op ‘slechts’ vier. Toch krijg je als luisteraar ruim 37 minuten aan black metal voorgeschoteld. Het eerste nummer ‘Dood van de Wachters’ is al meteen een pareltje. Kans om er rustig in te komen krijg je niet, meteen vanaf het begin word je meegenomen in een razernij van blastbeats en snelle repeterende gitaarriffs. De grunt, in het Nederlands dus, komt er heerlijk ijzig uit en stuwt het nummer voort. Na ongeveer één minuut twintig neemt het nummer af in snelheid er is er een intermezzo van bijna een halve minuut lang met als prominent instrument aanwezig de trompet. De eerste keer dat ik het nummer te horen kreeg moest ik hier erg aan wennen, maar na meerdere keren te hebben geluisterd zijn deze intermezzo’s (er volgen er meer gedurende het negen minuten durende offensief) een zeer fijne toevoeging voor het totaalplaatje. Na de korte rust momenten knalt het nummer weer mokerhard door.

‘Giftige Woorden’ gaat meteen snoeihard, het geluid doet mij meteen denken aan Watain-achtige riffs en blastbeats, maar ook de zang komt aardig in de buurt. Het tempo is moordend, de blastbeats klinken bij vlagen of het niet sneller zou kunnen op een menselijke manier, daarnaast jagen de gitaren ook strak door. Na ongeveer zes minuten en een beetje neemt het nummer een andere wending, het tempo ligt stukken lager, wederom is er weer een trompet achtig geluid, met nu ook prachtige heldere vocalen. Deze omslag vormt het complete outro van het nummer. ‘Eerst Enkelen, Toen Honderden, Toen Duizenden’ begint rustig en gaat over de gehele speeltijd van tien minuten op een slepende, tragere wijze door. Het einde gaat wel weer sneller met beukende drums en jagende gitaren.

Met ‘De Val’ wordt dit album afgesloten. Tussen de herhalende gitaarriffs zijn fijne looplijnen aangebracht. Dit nummer toont eigenlijk een totaalbeeld van epische status. Het omvat enorm veel, namelijk de herkenbare black metalriffs, maar ook meer melodieuze stukken waarbij ook blaasinstrumentarium weer volop aanwezig is.

Ik moet eerlijk bekennen dat de muziek even heeft moeten rijpen op mijn trommelvliezen, maar na meerdere keren luisteren en het aanwennen van de verschillende speelstijlen van black metal, kan ik niets anders concluderen dat dit wellicht één van mijn favoriete albums gaat zijn van dit jaar. Het totaal plaatje is episch, de black metal stijlen staan als een huis, de daartussen gevoegde melodische stukken zijn perfect. Naast dat het geluid fijn aandoet, heeft de hoes voor de ogen ook een mooie toevoeging. De titel doet vermoeden dat dit een eerste deel is, dus laat maar komen het vervolg! Goed gedaan heren!