Ashtar – Ilmasaari
8 juni 2015
Czar Of Bullets
Ashtar is een duo uit Basel, Zwitserland die is voortgekomen ui de band Phased en shEver. Hun muziek is het best te omschrijven als doom met sludge en blackmetal-invloeden. Hun debuutplaat Ilmasaari gaat in juni uitkomen en is gemixt door Greg Chandler (bekend van werk voor o.a. Esoteric en Lychgate) in de Priory Recording Studio te Birmingham. In het najaar van dit jaar gaat het album ook verschijnen op vinyl via het Franse label Antiq.
De opener “Des siècles qui éternellement séparent le corps mortel de mon âme” begint als een prima black-metal-track, maar ontvouwt zich gaandeweg steeds meer al een doomnummer. Duidelijk is dat we hier met een band te maken hebben die zich graag richt op het creëren van een atmosfeer. In het opvolgende “She was a witch” krijgt de sludge meer de overhand en zijn het alleen nog de vocalen die black-invloeden laten horen. Diepe bassen zorgen samen met de drums voor een monotone onderlaag die worden opgevuld met soms akoestische, dan weer versterkte gitaren, waardoor een mooie gelaagdheid in het nummer zit. Het derde nummer “Celestial” is de aanrader van de CD, al moet je er wel bijna 13 minuten voor uittrekken. Het nummer is niet hard, maar lekker zweverig, want de band zet ook hier prima sfeer neer en schildert een prachtige leegte. Met moons worden de twee stemmen weer perfect gecombineerd om een gevoel van melancholie op te roepen, muzikaal heeft het zelfs af en toe wat weg van Black Sabbath. Tegen het einde van het album, want er staan maar zes nummers op, gaan we wat gas geven en worden ook hier de twee stemmen weer mooi ingezet. De ene is bijna gregoriaans te noemen, de andere stem is eentje die we kennen uit de black metal. Halverwege “These nights will shine on” krijgen we een break waarna het nummer lekker dreigend doorgaat tot aan het einde. Alsof we dan nog niet genoeg verrassingen hebben gehad, krijgen we in het afsluitende Collide te maken met een intro door een didgeridoo en een viool, waarna het nummer lekker los barst met een doom zoals we die nog niet hadden gehoord op dit album.
Eindconclusie is dat we hiermee en prima debuutplaat in handen hebben van een doom-band die donders goed weet hoe ze een sfeer moeten neer zetten en dat het gebrek aan geweld niet hoeft te betekenen dat het niet dreigend kan zijn. Origineel, pakkend en onderhoudend zijn wel de steekwoorden die bij dit album passen.
