Scenario II – A new dawn
17 februari 2017
Hysteria Music
In 2009 werden we verrast door het album Uniforms Of Death van de band Scenario II uit Eindhoven. De band bleek niet nieuw, maar was tot 2006 bekend onder de naam Aura. Bekend is een groot woord, want ondanks dat die band al sinds 1991 bestond, brachten ze pas in 2006 hun eerste (en tevens laatste) album uit, Scenario II genaamd. Van de laatste line-up van Aura bleven er op het debuutalbum van Scenario II nog slechts twee leden over: Mark van Doren en Martijn Luppens.
Uniforms Of Death verraste ons door de prettige mix van diverse Scandinavische bands, zoals In Flames, Arch Enemy, Soilwork en Illdisposed, af en toe besprenkeld met een scheut God Dethroned. Een uitstekend album die over het algemeen zeer goeie kritieken ontving. Kort na de release van het album heb ik de band live kunnen aanschouwen hier in Hoogeveen en moest ik mijn enthousiasme toch wat temperen. Live bleek de band namelijk niet zo strak als het op het album.
Mark van Doren is nog het enige originele bandlid en heeft de afgelopen paar jaar een volledig nieuwe band om zich heen verzameld. Tegenwoordig bestaat de band uit drie vrouwen en drie mannen.
A New Dawn zou dus kunnen betekenen dat Scenario II met een schone lei wil beginnen aan een nieuwe dag. Iets dat ook wel valt te destilleren uit de bijbehorende videoclip en album-artwork. Opvallend is dan dat ex-Aura drummer Bas van den Boom op dit album drumt.
Het drumwerk is sowieso één van de pluspunten van dit album. Het maakt het album veelzijdiger dan zijn voorganger. Uiteraard zijn de operette-zangpartijen nog steeds van de partij en is ook nog steeds de Scandinavische metal de voedingsbodem voor Scenario II. Echter is de invloed van een band als Dark Tranquillity veel duidelijker hoorbaar. De bas heeft veel meer invloed en vrijheid gekregen, waardoor het Illdisposed-achtige gepomp eigenlijk tot het verleden behoort.
Ook de toetsen hebben een andere rol gekregen en zijn veel meer ondersteunend. Het gevolg is dat er in sommige nummers een soort gelaagdheid zit waardoor je nummers niet met één luisterbeurt kunt vangen. Her en der zijn nog steeds duidelijk de invloeden van de oude In Flames en de oude Arch Enemy te horen. Ter ere van In Flames wordt zelfs het nummer Stand Ablaze gecovered (destijds openingstrack van de EP Subterranean). Ondanks dat weet de band op dit album een eigen variant van de Gotenburg-stijl te spelen, zonder klakkeloos te kopiëren.
Voor de titeltrack A New Dawn is een videoclip gemaakt, maar laat je niet misleiden. Het album is namelijk nogal gevarieerd en niet in één nummer te vangen. Zoals gezegd, de meeste nummers zijn niet eens in één draaibeurt te vangen.
Met dit nieuwe album verrast de band mij dus andermaal en ga ik er vanuit dat ze met de huidige line-up deze keer een veel betere prestatie op het podium zullen neerzetten. Ik ga het in ieder geval weer eens checken, want A New Dawn zal ongetwijfeld live ook geweldig moeten klinken.
