Bleeding Gods – Dodekathlon (februari 2018)

Bleeding Gods – Dodekathlon
12 januari 2018
Nuclear blast

Het aantal Nederlandse bands dat bij het grote Nuclear Blast onder contract staat is de laatste jaren flink verminderd. Dat was vroeger wel anders. Tegenwoordig staan alleen Epica en Bleeding Gods nog bij de Duisters onder contract. En daarmee zeg ik gelijk iets over de kwaliteiten die Bleeding Gods in huis heeft. Afgelopen maand kwam de tweede langspeler Dodekathlon uit en dat is de opvolger van Sheperd Of Souls uit 2015. Sinds dat album is er behoorlijk wat water door de Rijn gegaan en is ook de line-up op bijna alle fronten gewijzigd.

Bleeding Gods is ontsproten uit het brein van Ramon Ploeg nadat hij de band Houwitser had verlaten. Hij is nu ook nog het enige lid van de band die over is van de eerste line-up. Tegenwoordig wordt Bleeding Gods gevormd door:
• Mark Huisman – Zang
• Ramon Ploeg – Gitaar
• Rutger van Noordenburg – Gitaar
• Gea Mulder – Basgitaar
• Daan Klemann – Drums

Waar de band op zijn debuut nog een mix maakte tussen death en thrashmetal, is met de nieuwe line-up ook een nieuwe weg ingeslagen. Het geheel klinkt epischer en onze hokjesgeest plaatst Dodekathlon meer in het postvakje gelabeld als zijnde blackened deathmetal.

Dodekathlon is een conceptalbum handelend over de 12 werken van Herakles, ook wel Hercules genoemd. Het album bevat dan ook twaalf tracks, elk handelend over één van de werken die Herakles, volgens de Griekse mythologie, moest uitvoeren voor koning Eurystheus. Overigens is het alleen tekstueel dat dit concept merkbaar is, want in de muziek hoor ik de thema’s niet terug. Daar valt iets voor te zeggen, maar persoonlijk vind ik het wel een gemis. Het had de nummers nog meer een eigen identiteit en verhaal kunnen geven.

Dodekathlon kent een lekker open geluid, waardoor alle instrumenten goed uit de verf komen. Ook in de snellere passages blijft alles goed overeind. De nummers kenmerken zich door goede composities, waarin genoeg ruimte is voor beukende riffs, solo’s met meerwaarde, goede zanglijnen en dreigende keyboards om het nog epischer te maken. Het geheel wordt gedragen door de stuwende bas en de afwisselende drums. Het zorgt ervoor dat je nummers meer dan één keer moet draaien om een goed volledig beeld te krijgen van hetgeen je voor je kiezen krijgt. En dat vind ik persoonlijk alleen maar een pluspunt, want het album geeft niet meteen zijn geheimen prijs.

Zonder de band te kort te willen doen kun je dit album van Bleeding Gods rustig ergens plaatsen tussen je collectie van Behemoth, Septic Flesh en Dimmu Borgir. En dat zijn toch niet de minste namen om mee vergeleken te worden.

In mei vertrekt de band naar Japan waar nu eerst 3 concerten zijn bevestigd, maar er nog meer gaan volgen. Meer internationaal nieuws schijnt binnenkort bekend gemaakt te gaan woorden, we zijn benieuwd. Feit is dat Nederland er een fijn exportproduct bij heeft waar we best trots op mogen zijn!