Winterfylleth – The Imperious Horizon

Winterfylleth – The Imperious Horizon

13 September 2024

Candlelight Records

Het gebeurt niet gauw dat ik een album voor de eerste keer luister om te recenseren en dat ik bij de eerste keer luisteren al meteen met een brok ik mijn keel zit, kippenvel over heel mijn lijf te vinden is en er tranen in mijn ogen springen. Dit lukt de Engelse black metalband Winterfylleth met hun laatste release ‘The Imperious Horizon’ vanaf de eerste seconde. Het album is vorig jaar uitgebracht via het Engelse label Candlelight Records.

Daar gaan we! Het album trapt af met het instrumentale ‘First Light’. Er wordt meteen een mysterieuze sfeer neergezet met strijkinstrumenten en synthesizer. Kippenvelmoment één van velen. Na dit prachtige intro blaast meteen het daaropvolgende ‘Like Brimming Fire’ mijn oren binnen en wauw, wat een muur van geluid. Strakke beukende blastbeats, de klassieke snel repeterende gitaarriffs en ijzige black metalvocalen. De gitaarriffs worden zo gespeeld dat er duidelijk hoorbare melodielijnen, welke tijdens het nummer veel op en neer gaan, aanwezig zijn en hiermee wordt er erg veel emotie in het nummer gepompt.

Na zo’n perfect begin wil je alleen maar meer en dat krijg je als luisteraar gelukkig ook. Zoals bijvoorbeeld ‘Dishonour Enthroned’. Wederom stoïcijns gedonder op drums, met opnieuw prachtige gitaarmelodieën, echter nog steeds op de black metal manier aangeslagen op de snaren. We zijn nog maar drie nummers onderweg, maar het is een verslaving aan het worden, ik wil meer.

En meer krijgen we, met bijvoorbeeld ‘Upon This Shore’ en het titelnummer ‘The Imperious Horizon’. Beide vertonen dezelfde methode als voorgaande nummers, met volle kracht de aanval openen maar met melodiewisselingen erg inspelen op het gevoel. Genoeg boosheid om de adrenalinepomp aan te jagen, maar ook genoeg emotie in de muziek om te genieten en te kalmeren. ‘The Imperious Horizon’ neemt rond minuut vijf gas terug en te horen is gitaargetokkel en synthesizer op de achtergrond. Het nummer eindigt uiteindelijk met melodieuze black. Met één woord moet ik dit samenvatten als EPISCH.

Wauw wauw wauw, iets anders kan ik niet uitbrengen. Van begin tot eind heeft dit album mijn aandacht en weet me zowel te activeren door de strakke blastbeats, maar ook raakt het album mij diep in mijn hart door de vele melodielijnen op gitaar. Deze staat vanaf heden hoog in mijn persoonlijke favorietenlijst van uitgebrachte albums.